آشنایی با دیک باتن، پاتیناژباز معروف آمریکایی؛ از ابداع حرکت شتر پرنده تا مدرک حقوق هاروارد

طرفداری | دیک باتن (Dick Button) زاده 18 ژولای 1929 در شهر انگلوود در ایالت نیوجرسی آمریکاست. پدر دیک یک مدیر اجرایی بود و او کوچکترین فرزند خانواده‌اش بود. دیک از کودکی به اسکیت روی یخ یا پاتیناژ علاقمند بود و با 17 دلار، نخستین جفت اسکیت خود را خریداری کرد. نخستین مربی دیک در اسکیت روی یخ، او را همانند گلوله برفی در جهنم توصیف کرد و قول داد که از او یک پاتیناژکار درنمی‌آید. پدر دیک پس از توهین این مربی، سعی بر بازگردانی غرور فرزندش داشت و او را به دستان یک مربی بسیار توانا در پاتیناژ (یخ‌سُره) سپرد؛ مربی‌ای که مسئولیت آموزش پاتیناژ به بانوان را داشت. دیک به یک برنامه معروف اسکیت روی یخ رفت و توانست خود را به سطوح بالاتری از این ورزش برساند.

نخستین آوردگاه پاتیناژ دیک در سال 1943 با مسابقات قهرمانی تازه‌کاران شرق آمریکا رقم خورد که او به رتبه دوم آن رسید. یک سال بعد، این پاتیناژکار اهل انگلوود راهی مسابقات قهرمانی نوجوانان ایالت‌های شرقی آمریکا شد و به قهرمانی آن رسید. این موفقیت سرآغاز قهرمانی بزرگسالان ایالات شرقی و نوجوانان ملی در سال 1945 و قهرمانی اسکیت دونفره 1946 شد. او در سال 1946 به نخستین قهرمانی خود در مسابقات قهرمانی آمریکا رسید و سپس این عنوان را در شش دوره دیگر تکرار کرد تا عازم مسابقات قهرمانی جهان شود. قهرمانی 1947 جهان در استکهلم، نخستین حضور دیک در مسابقات بین‌المللی بزرگسالان پاتیناژ بود. رقیب سرسختی به نام هانس گرشوایلر باعث شد تا باتن پس از پیروزی در بخش اسکیت آزاد، مدالی بهتر از نقره را در قهرمانی جهان به دست نیاورد.

باتن در سال 1948 و پیش از ممنوعیت حضور غیر اروپاییان در مسابقات قهرمانی اروپا، یکی از شرکت‌کنندگان سال 1948 این رقابت‌ها در پراگ بود. او با کسب 749 امتیاز و فاصله نزدیک با گرشوایلر، انتقام مسابقات قهرمانی جهان را از رقیب خود گرفت و به نخستین طلای بین‌المللی خود رسید. المپیک زمستانی سنت موریتز، نخستین حضور باتن در المپیک بود. او پس از کسب طلای اروپا و نقره جهان، امیدواری‌های زیادی را برای فتح مدال در پاتیناژ داشت. او یکی از حرکت‌های خاص آن زمان یعنی اکسل جامپ را تمرین می‌کرد و دوست داشت نخستین پاتیناژکار المپیک باشد که این حرکت را اجرا می‌کند. تلاش‌های دیک در المپیک به نتیجه رسید و او پس از اجرای موفق این حرکت که شامل پرش با یک پا و چرخش در هوا که به فرود در پای دیگری منتهی می‌شد، نخستین پاتیناژکار جهان شد که به اجرای موفق این حرکت رسیده است. او پس از رتبه نخست در دو بخش فیگورها و اسکیت آزاد، 191.177 امتیاز کسب کرد و با 17 سال سن، جوان‌ترین پاتیناژکار طلایی المپیک زمستانی شد. پیروزی مجدد بر گرشوایلر اتریشی، از اتفاقات مهم این المپیک زمستانی برای باتن بود.

پس از طلای المپیک زمستانی، باتن عازم مسابقات قهرمانی 1948 جهان در داووس سوئیس شد. او در این مسابقات، آخرین رویارویی با گرشوایلر را تجربه کرد و برای سومین بار پیاپی این رقیب خود را شکست داد و به نخستین طلای قهرمانی جهان خود رسید و آرشیو افتخاراتش را کامل‌تر کرد. حضور باتن در فوریه همین سال در پراگ با قیام کمونیستی در این شهر همراه بود تا او در پراگ محبوس شود. سرانجام با کمک دولت آمریکا، این مرد طلایی پاتیناژ جهان به کشورش بازگشت و در سال 1949، جایزه ورزشکار برجسته سال یا همان جایزه سالیوان را دریافت کرد. او تا پیش از شروع المپیک زمستانی 1952، سه طلای قهرمانی جهان و سه طلای قهرمانی شمال آمریکا را کسب کرد. او به شدت برای اجرای حرکت‌هاو پرش‌های جدید تشویق می‌شد و از این رو، نخستین اجرای تاریخ حرکت‌های دوبل اکسل و شتر پرنده را اجرا کرد. به احترام نمایش بسیار خوب دیک با حرکت شتر پرنده، این حرکت به «شتر باتن» نیز معروف شد. او قصد داشت تحصیلاتش را در دانشگاه ییل ادامه دهد اما قوانین مخصوص این دانشگاه و اصرار آن‌ها به ترک پاتیناژ باعث شد تا باتن راهی دانشگاه هاروارد شده و در این دانشگاه هم‌زمان با ورزش قهرمانی و دانشجویی درس بخواند.

المپیک زمستانی 1952 اسلو، آوردگاه بعدی این پاتیناژکار بود. او با کسب 9 رتبه نخست و امتیاز 192.256، بالاتر از رقبای هم‌وطن و اتریشی خود به دومین طلای پیاپی المپیک زمستانی خود رسید و نخستین آمریکایی تاریخ المپیک‌های زمستانی شد که از طلای پاتیناژ خود دفاع می‌کند. اجرای موفق حرکت تریپل لوپ، بار دیگر نام باتن را در دنیای پاتیناژ مطرح کرد تا او با اجرای خلاقانه و تأثیرگذارش شناخته شود. آخرین حضور باتن در مسابقات قهرمانی پاتیناژ به قهرمانی 1952 جهان بازمی‌گردد که او به پنجمین طلایش رسید. باتن پس از این طلا، از دنیای قهرمانی پاتیناژ خداحافظی کرد تا بر روی دانشکده حقوق هاروارد متمرکز شود و لیسانس این رشته را دریافت کند. او پس از پایان دوران ورزش قهرمانی به نمایش‌های تلویزیونی و تورهای آیس‌شو روی آورد تا بدین‌گونه دلتنگ اسکیت روی یخ نشود. او از ورود به صنعت فیلم و سریال نیز غافل نبود و با فیلم «هانس برینکر و اسکیت نقره‌ای» در سال 1958، بازی در یک فیلم سینمایی را تجربه کرد. او سپس در فیلم‌های دکترهای جوان و «خرس‌های نحس به ژاپن می‌روند» بازی کرد و تجربه حضور در سریال را با بازی در یک اپیزود از سریال‌های بورلی هیلز 90210 و شوی اد سالیوان کسب کرد. او صداپیشه یکی از قسمت‌های انیمیشن انیمانیاکس نیز بود.

ماجراجویی دیگر باتن، حضور به عنوان مفسر و گزارشگر در تلویزیون بود. او در این کار بسیار پیشرفت خوبی داشت و با اصطلاحات درست، دانش بسیار زیاد و روابط عمومی خوبش، اسکیت روی یخ را به ورزش محبوب‌تری در آمریکا تبدیل کرد. او به نسل بعدی آمریکا، نحوه درست تماشا و یادگیری پاتیناژ را آموزش داد و به دلیل دستاوردهای تلویزیونی‌اش در سال 1981، برنده جایزه اِمی شد. اسکیت در یخ برای این مرد بدون آسیب نبود زیرا او در سال 2000 در پیستی عمومی در نیویورک سُر خورد و دچار آسیب‌دیدگی از ناحیه مغز شد اما توانست از این اتفاق، جان سالم به در ببرد. او در 30 ژانویه 2025، پس از 95 سال عمر، دار فانی را وداع گفت.

از سری خاطرات ورزشی

رامیرو آمارل، مهاجم گلزن فوتبال ساحلی اسپانیا؛ از درخشش در جام جهانی تا بازی در بارسلونا و همکاری با ستین ^[1]

آلبرتو تومبا، بمب اسکی ایتالیا؛ از سه طلای المپیک زمستانی تا فیلم سینمایی جنایی ^[2]

فرانکو کولومبو، دن کیشوت بدن‌سازی؛ برنده دو دوره مستر المپیا، دوست صمیمی آرنولد و پنجمین مرد قوی 1977^[3]

References

1. ^{^}رامیرو آمارل، مهاجم گلزن فوتبال ساحلی اسپانیا؛ از درخشش در جام جهانی تا بازی در بارسلونا و همکاری با ستین (www.tarafdari.com)
2. ^{^}آلبرتو تومبا، بمب اسکی ایتالیا؛ از سه طلای المپیک زمستانی تا فیلم سینمایی جنایی (www.tarafdari.com)
3. ^{^}فرانکو کولومبو، دن کیشوت بدن‌سازی؛ برنده دو دوره مستر المپیا، دوست صمیمی آرنولد و پنجمین مرد قوی 1977 (www.tarafdari.com)

Authors: صاحب‌خبران - جدیدترین و آخرین اخبار ایران و جهان - علمی-فناوری