آیفون نسل اول بسیار سریعتر از کاوشگر New Horizons است
اگرچه کاوشگر New Horizons قادر به برقرار کردن تماس از دورترین نقاط منظومهی شمسی است، اما الزاما نمیتواند ابزار مناسبی برای وبگردی و یا اجرای اپلیکیشنهای روزمرهی شما باشد. برای کسب اطلاعاتی در مورد این کاوشگر، همراه باشید.
اولین نسل از آیفون در سال ۲۰۰۷ معرفی شد و کاوشگر New Horizons یک سال قبل از آن و در سال ۲۰۰۶ به فضا پرتاب شد. اگرچه سال رونمایی از آیفون فاصلهی زمانی زیادی با سال پرتاب این کاوشگر ندارد، اما آیفون ۶۰۰ دلاری به راحتی کاوشگر ۷۰۰ میلیون دلاری ناسا را در زمینهی توان محاسباتی پشت سر میگذارد.
طبق اسناد موجود در وبلاگ Imagination Technologies؛ شرکت سازندهی تراشههای به کار رفته در New Horizons، پردازندهی استفاده شده در این کاوشگر بسیار ضعیفتر از نمونهی موجود در آیفون نسل اول است. فرکانس Synova Mongoose-V؛ پردازندهی New Horizons، تنها ۱۲ مگاهرتز است. این نشانگر آن است که پردازندهی مذکور قادر به اجرای ۱۲ عملیات بر ثانیه است، در حالی که اپلیکیشنهای امروزی جهت اجرا شدن، نیازمند پردازندههایی با قابلیت اجرای هزاران عملیات بر ثانیه هستند. آیفون نسل اول دارای پردازندهای با فرکانس ۴۱۲ مگاهرتز است که به وضوح بسیار سریعتر از پردازندهی استفاده شده در New Horizons است.
لازم به ذکر است که پردازندهی Mongoose-V در زمان توسعهی کاوشگر New Horizons در دههی ۹۰ میلادی چندان هم ضعیف نبوده و در حقیقت نسخهی تجاری این پردازنده با نام MIPS R3000، در پلی استیشن نسل اول و نسل دوم به کار گرفته شده است. تنها تفاوت Mongoose-V با این پردازنده، فرآیند مقاومسازی آن در برابر شرایط دشوار فضایی است. حتی اگر پردازندههای قویتری نیز در دسترس قرار بگیرند، ناسا قادر به ارتقای کاوشگرهای خود نخواهد بود، چرا که این کار مستلزم سازگار کردن آنها با پردازندههای جدید است.
نکته جالب دیگر این است که تصاویر زیبای ارسالی New Horizons از پلوتو و قمرهای آن توسط یک دوربین ۱ مگاپیکسلی ثبت شده است، در حالیکه دوربین آیفون نسل اول ۲ مگاپیکسل است. البته این به مفهوم بهتر بودن دوربین آیفون نیست چرا که عوامل بسیاری در کیفیت تصاویر ثبت شده دخیل هستند و الزاما مگاپیکسل بیشتر مهمترین آنها نیست.
علیرغم مشخصات ضعیفتر، کاوشگر ناسا با هدف طی مسافتی بالغ بر ۲ میلیون مایل با سرعت ۳۶۳۷۳ مایل بر ساعت و کمک به پاسخگویی به سوالات ما در مورد پلوتو، مدار زمین را ترک کرده است. انرژی این کاوشگر توسط باتری ساخته شده ازپلوتونیوم رادیواکتیو تامین میشود. عمر این باتری بسیار بیشتر از باتریهای لیتیوم-یون به کار رفته در اسمارت فونهاست و طبیعتا قیمت بسیار بالاتری هم دارد! طبق تخمین ناسا این باتری تا ۸۲ سال دیگر هم عمر خواهد کرد.
