کشف نشانههای آب در دنبالهدار بینستارهای 3I/ATLAS
اما حالا به گزارش ایتنا و به نقل از SciTechDaily، پژوهشگران دانشگاه آوبورن کشف مهمی در زمینه دنبالهدارهای بینستارهای داشتهاند.
آنها موفق به شناسایی نشانهای خاص از آب در دنبالهدار بینستارهای 3I/ATLAS شدند که این دنبالهدار تنها سومین دنبالهدار بینستارهای است که تاکنون مشاهده شده است. این دنبالهدار که میلیونها سال در فضا شناور بود، بهطور ناگهانی به منظومه شمسی ما نزدیک شد و توجه پژوهشگران را به خود جلب کرد.
گفته میشود که ویژگی منحصر بهفرد این دنبالهدار کشف هیدروکسیل (OH) است که نشانهای از وجود آب در آن است.
پژوهشگران با استفاده از تلسکوپ فضایی «سویفت» ناسا، موفق به شناسایی این سیگنال فرابنفش شدند که از سطح زمین قابل مشاهده نبوده است، چرا که جو زمین بیشتر نور فرابنفش را قبل از رسیدن به سطح زمین جذب میکند.
کشف آب در دنبالهدارهای بینستارهای بهویژه از آن جهت اهمیت دارد که در دنبالهدارهای منظومه شمسی آب به عنوان شاخصی برای سنجش فعالیتهای دنبالهدارها و درک نحوه تأثیر نور خورشید بر آزادسازی گازها بهکار میرود.
این ویژگی در دنبالهدار 3I/ATLAS این امکان را فراهم میآورد که برای اولین بار بتوان آن را با همان چارچوبی که برای دنبالهدارهای منظومه شمسی استفاده میشود، بررسی کرد.
جالب اینجاست که این فعالیت آبمحور در فاصلهای بسیار دورتر از خورشید، جایی که معمولاً یخ دنبالهدارها به گاز تبدیل نمیشود، مشاهده شد.
دنبالهدار 3I/ATLAS در حدود سه برابر فاصله بیشتر از زمین نسبت به خورشید قرار داشت. اندازهگیریها نشان میدهند که این دنبالهدار در هر ثانیه حدود ۴۰ کیلوگرم آب از دست میدهد که معادل جریان آب از یک شیلنگ آتشنشانی کاملاً باز است.
این کشف جدید پرسشهای زیادی را در مورد فرآیندهای پیچیده در فضا مطرح میکند. برخی پژوهشگران بر این باورند که ممکن است تابش خورشید ذرات یخی کوچکی را که از هسته دنبالهدار آزاد میشوند، گرم کرده و باعث تبخیر آنها شود.
چنین منابع آبی که بهطور گسترده در دنبالهدارهای دوردست یافت میشوند، احتمالاً اطلاعاتی درباره ساختارهای یخی لایهای دارند که میتوانند اسرار بیشتری از چگونگی تشکیل این اشیاء را آشکار سازند.
این تحقیق همچنین نشان میدهد که تاکنون هر دنبالهدار بینستارهای که شناسایی شده، ویژگیهای شیمیایی متفاوتی از خود نشان داده است.
این تفاوتها به پژوهشگران کمک میکنند تا درک بهتری از شرایط محیطی مختلف سیارهها و ستارگان در سرتاسر کهکشان بهدست آورند.
این تفاوتها بهویژه در اجزای یخهای فرار دنبالهدارها حائز اهمیت است و میتواند سرنخهایی از عواملی مانند دما، تابش و ترکیبهای شیمیایی سیستمهای ستارهای مختلف را فراهم کند.
گفتنی است تلسکوپ «سویفت» ناسا با استفاده از یک تلسکوپ ۳۰ سانتیمتری در مدار زمین توانسته است سیگنالهای فرابنفش را ثبت کند که معمولاً در زمین از دست میروند.
این تلسکوپ قادر است در شرایطی که جو زمین قادر به عبور دادن نور فرابنفش نیست، به شناسایی سیگنالهای ضعیف فرابنفش از فضا بپردازد.
با این قابلیت، پژوهشگران توانستهاند دنبالهدار 3I/ATLAS را ظرف چند هفته پس از کشف، مشاهده کنند، قبل از آنکه این دنبالهدار آنقدر کمنور یا به خورشید نزدیک شود که نتوان از فضا آن را مطالعه کرد.
دنيس بودویتس، استاد فیزیک در دانشگاه آوبورن، در این باره میگوید: «زمانی که آب یا حتی پژواک ضعیف آن را از یک دنبالهدار بینستارهای شناسایی میکنیم، در واقع یک پیام از یک سیستم سیارهای دیگر میخوانیم که به ما میگوید اجزای شیمیایی حیات تنها مختص منظومه شمسی ما نیستند».
شایان ذکر است که در حال حاضر دنبالهدار 3I/ATLAS از دیدگاههای زمینی محو شده است، اما بعد از نیمه نوامبر دوباره قابل مشاهده خواهد بود.
این فرصت جدیدی برای پژوهشگران است تا فعالیتهای این دنبالهدار را در مسیر نزدیکتر به خورشید پیگیری کنند.∎[4][5]
[1][2][3]References
- ^به گزارش خبرگزاری - (sahebkhabar.ir)
- ^ایتنا (www.itna.ir)
- ^SciTechDaily (scitechdaily.com)
- ^∎ (sahebkhabar.ir)
- ^ (sahebkhabar.ir)
Authors: صاحبخبران - جدیدترین و آخرین اخبار ایران و جهان - علمی-فناوری